سلام
راستش من یه دختر 21 ساله از یه خانواده ی متوسط از لحاظ مذهبی هستم. من دانشجوی علوم پزشکی در یکی از دانشگاه های تراز اول ایران هستم. از لحاظ چهره و تیپ و این مسائل دوستان، خانواده، فامیل ها و .. بارها به من امتیاز دادن! حتی هفته ی پیش من برای یه تیزر تبلیغاتی انتخاب شدم.
پدرم از لحاظ موقعیت اجتماعی و مالی خدا رو شکر تو سطح قابل قبولی هستن. من قصدم تعریف کردن از خودم نیست. فقط میخوام همه چیز رو دقیق بگم. تا پاسخ های دقیقی به دست بیارم. دختر پر جنب و جوش و فعالی هستم. تو رشته ی تحصیلیم شاگرد اولم. روابط اجتماعی خیلی قوی دارم.
با تمام انرژی و روابط اجتماعی قوی و هیجانی که دارم اما هیچ وقت سعی نمیکنم ارزش های اسلامی تو زندگیم پایمال بشه. من از لحاظ مذهبی واقعا به اسلام علاقه مندم. طوری که سه سال پیش چادر رو با علاقه ی تمام و عاشقانه به عنوان پوششم انتخاب کردم. تقریبا از همون موقع بود که مسیر زندگیم کمی از خانوادم جدا شد. سربسته میگم: من رو آخوند خطاب میکنن! :)
به هر حال تمسخرهایی که در این باب از سوی خانواده نصیبم شد و یک سری فاکتورهای دیگه :) باعث شد من دچار دوگانگی بدی بشم. گاهی با چادر گاهی بی چادر! لطفا نگین عقاید تو باید اون قدر محکم میبود که چادرت رو برنمیداشتی! من این اجازه رو نمیدم که در این مورد این طوری قضاوت بشم چون:
شما تو موقعیت من نبودین و تجربه نکردین.
و ثانیا من هر چند گاهی چادر نمیپوشم اما حجابم مورد قبوله. این رو از افراد متدین فهمیده ای پرسیدم که خودشون چادری اند و وقتی نظرشون رو راجع به حجابم خواستم، فرمودن: تو عرف افراد متدین این حجاب مورد قبول است.
در حقیقت مانتوهای من تا سر زانو و گشاد و ضخیم هستن بدون استثنا. البته همه رنگ های قشنگ (اما نه توی چشم ) و مدل های خوبی دارند چون من به آراستگی و مرتب به نظر رسیدن اهمیت میدم. شلوار های منم همه بدون استثنا دم پا یا راسته هستن. ( و به من نمیچسبن ) به هیچ عنوان موافق ساپورت و... نیستم.
شال هام رو از جلو با گیره روسری میزنم. روسری هام یا مدل لبنانی میبندم یا یا حلقه با حجاب گردن. اکثر اوقات هم ساق دست دارم. با آرایش صورت هم به هیچ عنوان موافق نیستم. مگر یک کرم ضد آفتاب که اون هم در عرف افراد متدین و فهمیده آرایش به نظر نرسد.
در کل به شیک پوشی خیلی اهمیت میدم. اما توام با رعایت حجاب.
حالا همه ی این ها رو گفتم تا برسیم به اصل مطلب:
امیدوارم گفتن این مطلب بی حیایی از طرف من تلقی نشه. راستش چون حضورا روم نمیشه مشکلم رو با کسی در میون بذارم اینجا دارم مینویسم تا کمی به آرامش خاطر برسم. شانس بزرگم اینه که شما منو نمیشناسین :)
راستش با اینکه من با توجه به رشته ای که الان دارم میخونم در آینده خیلی از لحاظ درآمد و کلا از منظر مادی تضمین شده هستم اما به جز اینکه درآمد همسر آیندم حلال باشه حتی اگر مقدارش کم باشه چیز دیگه ای در این باب برام مهم نیست!
به جز اینکه چشم پاکی داشته باشه و فقط ازم کواتاه تر نباشه، چیز دیگه ای در مورد ظاهرش برام مهم نیست!
به جز اینکه نمازشو سر وقت بخونه و باایمان باشه و با اخلاق چیز دیگه ای راجع به شخصیتش برام مهم نیست!
یعنی من دوست دارم با یه ادم مذهبی ازدواج کنم. البته نه اینکه به ظاهر مذهبی باشه.نه. باطنش مذهبی باشه. واقعا مذهبی باشه.
گاهی با دوستام حرف از ملاک های ازدواج میزنیم و اونا از ملاک های من خندشون میگیره. ولی اینجا هیچ کدوم از شماها منو نمیشناسین که بخوام الکی خودم رو قانع نشون بدم و فلان و بهمان. پس فکر میکنم همین مجازی بودن این فضا دلیل محکمی برای تصدیق صحبتام باشه.
حالا مشکل اصلی چیست؟
بارها تو دانشگاه دیدم که پسرانی که مذهبی اند و پسرای آرومی به نظر میرسند سمت دخترای چادری میرن. اصلا چادری بودن براشون یه ملاکه. سوال و در حقیقت نظر سنجی من از اقایون اینه که اگر دختری با شرایطی مثل من وجود داشته باشه اما چادری نباشه شما چند درصد احتمال میدین که به عنوان یه کیس ازدواج بهش فکر کنید؟
اصلا من معیارهای یه دختر مذهبی رو دارم؟
و سوال سوم: معیارای پسرای مذهبی برای ازدواج چیه؟ حتما دختر باید چادری باشه؟
یه چیزی هم بگم.علی رغم سن کمی که دارم تعداد خواستگارام زیاده. به جرات میگم ماهی دو تا به طور میانگین. همه از طرف پدر و مادر من رد میشن. با دلایل مختلفی که حالا اونا مورد بحث من نیست. بعضی هاشون هم بعد از رد شدن میان دانشگاه و با خود من صحبت میکنن! این مورد آخر دیروز برای من اتفاق افتاد. اما اکثرشون ادمای متوسطی از لحاظ عقاید و مذهب هستن متاسفانه. وجه اشتراک اکثرشون هم پوله که اکثرا دارن. در حالی که پول تنها چیزیه که معیار من نیست.
ممنون میشم اگه جواب بدین.
راستش من یه دختر 21 ساله از یه خانواده ی متوسط از لحاظ مذهبی هستم. من دانشجوی علوم پزشکی در یکی از دانشگاه های تراز اول ایران هستم. از لحاظ چهره و تیپ و این مسائل دوستان، خانواده، فامیل ها و .. بارها به من امتیاز دادن! حتی هفته ی پیش من برای یه تیزر تبلیغاتی انتخاب شدم.
پدرم از لحاظ موقعیت اجتماعی و مالی خدا رو شکر تو سطح قابل قبولی هستن. من قصدم تعریف کردن از خودم نیست. فقط میخوام همه چیز رو دقیق بگم. تا پاسخ های دقیقی به دست بیارم. دختر پر جنب و جوش و فعالی هستم. تو رشته ی تحصیلیم شاگرد اولم. روابط اجتماعی خیلی قوی دارم.
با تمام انرژی و روابط اجتماعی قوی و هیجانی که دارم اما هیچ وقت سعی نمیکنم ارزش های اسلامی تو زندگیم پایمال بشه. من از لحاظ مذهبی واقعا به اسلام علاقه مندم. طوری که سه سال پیش چادر رو با علاقه ی تمام و عاشقانه به عنوان پوششم انتخاب کردم. تقریبا از همون موقع بود که مسیر زندگیم کمی از خانوادم جدا شد. سربسته میگم: من رو آخوند خطاب میکنن! :)
به هر حال تمسخرهایی که در این باب از سوی خانواده نصیبم شد و یک سری فاکتورهای دیگه :) باعث شد من دچار دوگانگی بدی بشم. گاهی با چادر گاهی بی چادر! لطفا نگین عقاید تو باید اون قدر محکم میبود که چادرت رو برنمیداشتی! من این اجازه رو نمیدم که در این مورد این طوری قضاوت بشم چون:
شما تو موقعیت من نبودین و تجربه نکردین.
و ثانیا من هر چند گاهی چادر نمیپوشم اما حجابم مورد قبوله. این رو از افراد متدین فهمیده ای پرسیدم که خودشون چادری اند و وقتی نظرشون رو راجع به حجابم خواستم، فرمودن: تو عرف افراد متدین این حجاب مورد قبول است.
در حقیقت مانتوهای من تا سر زانو و گشاد و ضخیم هستن بدون استثنا. البته همه رنگ های قشنگ (اما نه توی چشم ) و مدل های خوبی دارند چون من به آراستگی و مرتب به نظر رسیدن اهمیت میدم. شلوار های منم همه بدون استثنا دم پا یا راسته هستن. ( و به من نمیچسبن ) به هیچ عنوان موافق ساپورت و... نیستم.
شال هام رو از جلو با گیره روسری میزنم. روسری هام یا مدل لبنانی میبندم یا یا حلقه با حجاب گردن. اکثر اوقات هم ساق دست دارم. با آرایش صورت هم به هیچ عنوان موافق نیستم. مگر یک کرم ضد آفتاب که اون هم در عرف افراد متدین و فهمیده آرایش به نظر نرسد.
در کل به شیک پوشی خیلی اهمیت میدم. اما توام با رعایت حجاب.
حالا همه ی این ها رو گفتم تا برسیم به اصل مطلب:
امیدوارم گفتن این مطلب بی حیایی از طرف من تلقی نشه. راستش چون حضورا روم نمیشه مشکلم رو با کسی در میون بذارم اینجا دارم مینویسم تا کمی به آرامش خاطر برسم. شانس بزرگم اینه که شما منو نمیشناسین :)
راستش با اینکه من با توجه به رشته ای که الان دارم میخونم در آینده خیلی از لحاظ درآمد و کلا از منظر مادی تضمین شده هستم اما به جز اینکه درآمد همسر آیندم حلال باشه حتی اگر مقدارش کم باشه چیز دیگه ای در این باب برام مهم نیست!
به جز اینکه چشم پاکی داشته باشه و فقط ازم کواتاه تر نباشه، چیز دیگه ای در مورد ظاهرش برام مهم نیست!
به جز اینکه نمازشو سر وقت بخونه و باایمان باشه و با اخلاق چیز دیگه ای راجع به شخصیتش برام مهم نیست!
یعنی من دوست دارم با یه ادم مذهبی ازدواج کنم. البته نه اینکه به ظاهر مذهبی باشه.نه. باطنش مذهبی باشه. واقعا مذهبی باشه.
گاهی با دوستام حرف از ملاک های ازدواج میزنیم و اونا از ملاک های من خندشون میگیره. ولی اینجا هیچ کدوم از شماها منو نمیشناسین که بخوام الکی خودم رو قانع نشون بدم و فلان و بهمان. پس فکر میکنم همین مجازی بودن این فضا دلیل محکمی برای تصدیق صحبتام باشه.
حالا مشکل اصلی چیست؟
بارها تو دانشگاه دیدم که پسرانی که مذهبی اند و پسرای آرومی به نظر میرسند سمت دخترای چادری میرن. اصلا چادری بودن براشون یه ملاکه. سوال و در حقیقت نظر سنجی من از اقایون اینه که اگر دختری با شرایطی مثل من وجود داشته باشه اما چادری نباشه شما چند درصد احتمال میدین که به عنوان یه کیس ازدواج بهش فکر کنید؟
اصلا من معیارهای یه دختر مذهبی رو دارم؟
و سوال سوم: معیارای پسرای مذهبی برای ازدواج چیه؟ حتما دختر باید چادری باشه؟
یه چیزی هم بگم.علی رغم سن کمی که دارم تعداد خواستگارام زیاده. به جرات میگم ماهی دو تا به طور میانگین. همه از طرف پدر و مادر من رد میشن. با دلایل مختلفی که حالا اونا مورد بحث من نیست. بعضی هاشون هم بعد از رد شدن میان دانشگاه و با خود من صحبت میکنن! این مورد آخر دیروز برای من اتفاق افتاد. اما اکثرشون ادمای متوسطی از لحاظ عقاید و مذهب هستن متاسفانه. وجه اشتراک اکثرشون هم پوله که اکثرا دارن. در حالی که پول تنها چیزیه که معیار من نیست.
ممنون میشم اگه جواب بدین.
- ۹۵/۰۶/۲۳