تو زمان مجردی تصورم از مرد چیز دیگه ای بود

سلام

یه سوال دارم که لطفا فقط و فقط متاهل ها جواب بدن چون نمیخوام جواب ها تخیلی و فانتزی باشه .

ده ساله که ازدواج کردم ، هر ادمی شامل خصوصیات بد و خوبه چه ظاهری چه اخلاقی و منم مستثنی نیستم . این رو هم بگم ده سال از همسرم کوچکترم . توی این سالها خییییییییلی کم پیش اومده همسرم بابت چیزی ازم تعریف کنه ، از اندام یا ظاهر لباس یا هر چیز دیگه ای .

در عوض بابت کوچکترین و بی ارزش ترین کار که حتی من درش دخیل نیستم سرزنشم میکنه . این رفتار توی رابطه جنسی خیلی بیشتر نمود داره . توی کل رابطه من هر کاری کنم یه کلمه حرف نمیزنه ،ابراز خوشنودی نمیکنه حتی با حالت چهره اش . در صورتی که من شخصا گرم هستم و از کاری دریغ نمیکنم براش . اونقدر که من مشتاقم ایشون اصلا هیجان نداره ، این سردی و سکوتش باعث شده دائم فکر کنم که اصلا علاقه ای بهم نداره .

توی مجردی تصورم از مرد چیز دیگه ای بود ،الان بیشتر به همخونه شبیه ایم تا زن و شوهر . میدونم یه طرف قضیه من و رفتارم هست .خودم موندم عیب کارم کجاست  ؟ یعنی توی این همه سال توی همه بدی و زشتی من یه نکته مثبت نبوده که قابل تعریف باشه ؟

ممنون