خانواده بهتر

مسائل زناشویی,مسائل دوران عقد,راهایی تحریک مردان,انتخاب همسر

خانواده بهتر

مسائل زناشویی,مسائل دوران عقد,راهایی تحریک مردان,انتخاب همسر

خانواده بهتر

حضرت علی علیه السلام :
هر گاه به مشورت نیازمند شدی ، نخست ، از مشورت با "جوانان" شروع کن ،‌زیرا ذهن آن ها تیزتر و حدس آنان ،‌سریع تر است .
پس مسئله را به میانسالان و پیرمردان ، واگذار تا در آن نقادی کرده ، بهترین را برگزینند ؛ چرا که تجربه آنان بیشتر است .

۸۵۰ مطلب در شهریور ۱۳۹۵ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

سلام

من پسری 28 ساله هستم، حدود 1 سال میشه که ازدواج کردم، خانومم رو خیلی خیلی دوسش دارم و هیچ مشکلی هم با هم نداریم و بهترین زندگی دنیارو داریم ، از وقتی که ازدواج کردیم، من خیلی بهش ابراز علاقه میکنم و همش حرف های محبت آمیز و عاشقانه و ... میزنم، خانومم هم میگه، ولی من همش احساس میکنم که خانومم این حرف هارو از ته دلش نمیگه و همشون رو از روی اجبار و رودربایستی و فقط به خاطر اینکه من بهش حرف های عاشقانه میزنم میگه.

خیلی دارم عذاب میکشم، میترسم هم با خودش در میون بذارم، چون میترسم که این شک من درست نباشه و واقعا از ته دلش این حرف هارو بزنه و اگه من اینجوری بگم، ناراحت بشه از دستم، چیکار کنم؟

به نظر شما شک من ممکنه درست باشه و این حرف هارو واقعا و از ته دلش نگه؟ اصلا ممکنه خانومی همچین کاری برای شوهرش بکنه که به خاطر خوشحال شدن شوهرش، الکی بهش بگه که دوستش داره؟ خواهشا کمکم بکنید، خیلی دارم عذاب میکشم، خیلی خیلی ممنون.
  • یه دوست
  • ۰
  • ۰

باسلام
بارها شنیدیم اگه موضوعی رو ملکه ذهن کنیم بهش میرسیم یا میگن آرزویی که داری از خدا یه مدتی بخواه بعد دیگه بیخیالش شو خدا خودش بهت میدش اما فقط تو موارد کوچیک این دو برام جواب داده .

به نظر شما کدام یک از این موارد برای رسیدن به هدف بهتر جواب میده البته جای تلاش و کوشش محفوظه .

منظورم اینه باید راه بیخیالی رو طی کنیم یا مدام ذهنمان را درگیر کنیم ؟

مرسی
  • یه دوست
  • ۰
  • ۰

سلام دوستان عزیزم

الان که دارم این پستو میذارم بدجور شرمندم... شرمنده خدای مهربونم..چقدر گناهکار بودمو چقدر هوامو داشت و داره...

خدا جونم مرررسی که منو میبینی... هیچ کس و جز شماها ندارم برای درد دل. البته دیگه درد دلی وجود نداره فقط شادیه.

دوستانی که در جریان مشکل من بودن به لطف خدا باردارم 😭😭 دوباره گریم گرفت... ممنونم از همتون که برام دعا کردید. سالهاست دارم دست خدا رو تو زندگیم میبینم😭😭 خدا جونم زبونم بند اومده فقط شکرررررت... ان شاء الله دامن تمام منتظرا سبز بشه آمین

خانومیه آقاش ( مامانیه نی نیش 😍😍😍 )

  • یه دوست
  • ۰
  • ۰

سلام دوستان

من اصلا هوش هیجانی ندارم و وقتی هیجانی بهم غالب میشه نمیتونم کنترلش کنم و از کارهای اصلیم از جمله درس خوندنو... باز میمونم.

به نظرتون برای کنترل هیجانم چه کارهایی بکنم که هم اسون باشه هم بتونم انجامش بدمم ؟
  • یه دوست
  • ۰
  • ۰

سلام

از لابه لای دعوای خیلی از زوج های دو رو برم شنیدم که وقتی اختلافی بین اون ها به دلیل خونواده هاشون پیش میاد (مثل دخالت مثل اهانت حسادت و موارد  این مدلی ) و خانوم بخاطر برخورد رو در رو با خانواده ی شوهر ، از طرف همسرش مورد شماتت قرار میگیره و آقایون حرفی که میزنن اینه: تو سکوت میکردی چیزی نمی گفتی من جوابشونو میدادم!

در حالی که از خیلی مردها شنیدم : لطفا ما رو وارد مسائل بینتون نکنید اختلافاتونو خودتون حل کنید!

در واقعیت هم غالب آقایون اصولا کاری به این کارا ندارن! به خانمشون از طرف خونوادشون توهین شه یا دخالتی صورت بگیره سکوت میکنن و به اصطلاح خودشونو میزنن به اون راه !

ما با این دوگانگی باید چه کنیم؟! اگر خودمون دست به کارشیم که شماتت میشیم اگر هم نشیم که انگار نه انگار و باید همواره از خونواده همسر مورد لطف قرار بگیریم!!

دوستان متاهل و آقایون ؛ لطفا نظراتون و تجاربتون رو در اختیار بذارید.

تشکر
  • یه دوست
  • ۰
  • ۰

سلام

من و شوهرم خودمون هیچ مشکلی نداریم خدا رو شکر ولی مشکلمان همش سر این و اونه واقعا دیگه دارم اذیت میشم خسته شدم از بس سر رفت و آمد با این ور اون ور بحث کردیم .

خانواده شوهرم شهرستانن فقط یه برادرش تو شهر ماست و بقیه فامیلاشون هم تو شهرستان هستن هم تو شهر ما .

من کلا دوست دارم با دعوت برم خونه اقوام برای نهار و شام حتی با فامیلای خودم هم این جوریم اوایل ازدواج شوهرم منو مجبور میکرد که بدون دعوت بریم خونه فامیلاش منم با این که دوست نداشتم میرفتم خونه عموش عمه اش داداشش و ...

از این که سرزده میرفتم واقعا احساس خوبی نداشتم و این باعث میشد که احترام ما پایین بیاد مثلا می رفتیم موقع شام خونه عمش هی دستور میداد به من که بلند شو شام درست کن این کارو بکن اون کارو بکن بعدشم میگفتن ما میخوایم بریم خونه فلانی منم بهم واقعا برمیخورد ولی شوهرم بر نمیخورد هیچی ! میگفت ما هم میایم

باز هم حرفی نمی زدم و میرفتم میدونستم اگه حرفی بزنم دعوا میکنه باهام و میگه تو دوست نداری با فامیلای من رفت و آمد کنی در حالی که رفت و آمد من با فامیلام خیلی کمه و شاید سالی یه بار برای نشستن بریم اونم زنونه و برای نهار شام بدون دعوت نمیریم.

کلا اصلا رفتار هیچکس بهش بر نمیخوره حالا با سختگیری و دعواهایی که کردیم قبول کرده واسه وعده های غذایی بدون دعوت جایی نریم حتی خونه پدر مادرمم تا مامانم نگه نمیمونیم .

الانم واسه شب نشینی دچار مشکل شدیم از عید سال 94 به بعد برادرش اصلا بدون دعوت خونه ما نیومده چند بار مهمونی گرفتم دعوتشون کردم اومدن بدون دعوت اصلا نیومدن در حالی که ما چند بار رفته بودیم .

  • ۰
  • ۰

سلام بچه ها 

دختر 24 ساله ام که دانشجو هستم. مشکلم اینه که همیشه قبل از هر کاری که میخوام انجام بدم منفی فکر میکنم .
مثلا میخوام به دوستم پیام بدم یا بیرون برم یا کسی منو ببینه .یعنی ذهنم عادت کرده به منفی نگری و یه جورایی تسلیم افکار منفی میشم چون میترسم اتفاق بیفته .
مثلا موقع امتحانات چیزی که واقعا اذیتم میکنه اینه که هرچی میخونم ذهنم نمیذاره تمرکز کنم همش احساس میکنم موقع امتحان دادن غلط مینویسم با فراموش میکنم یا نمیتونم موفق بشم .
مثبت نگری برام سخته چون بیشتر اوقات کم تر اتفاقات مثبت رو میبینم که اتفاق بیفته. ممنون میشم راهکارای موثر بگین .
لطفا نگین که مشاور یا روانشناس برم . همه میگن خودم باید خودمو درست کنم ولی خیلی سخته. مرسی که کمکم میکنین
  • یه دوست
  • ۰
  • ۰

با سلام
من حدود 8 سال است که ازدواج کردم من و شوهرم هر دو حدود 33 داریم و دارای تحصیلات بالا هستیم و دارای شغل خوب و با پرستیژ ، من از همسرم و زندگیم راضی هستم اما مشکلم شوهرم هست که دل به زندگی نمیده، بالاخره علتش رو گفت.
دوس داشته که همسری قد بلند، با پوست خیلی سفید و ژیگول داشت باشه، و چون من با این معیارها تطابق ندارم نمیتونه به زندگیش دل خوش باشه، اما من بر عکس به شدت به زندگیم دلخوشم عاشقشم و زندگیم رو دوست دارم، بارها بهم گفته که چقدر در انتخابش اشتباه کرده و ....
الان افسرده و ناامیده، نمیدونم باید چکار کنم تا دلگرم بشه. من ته خونه به خودم میرسم، بهش محبت می کنم. اون متوجه میشه اما فقط یه چیز میگه و اینه که همسر زیباتری میخواسته. دوستان عزیز حالا دیگه نمیشه سرزنش کنم که مثلا خب میخواستی چشات رو باز کنی و از این حرفا، کمکی نمی کنه.
حالا باید چکار کنم؟ البته بگم آدم خوبیه، مهربان، اما به قول خودش چون از ظاهرم راضی نیست نمیتونه زیاد محبت نثارم کنه، یا توی کارای خونه کمکم کنه. شاید باورتون نشه من همیشه تنهام و تمام کارای خونه و مردونه رو هم خودم انجام میدم. مسئولیت هام خیلی زیاده و خیلی خسته میشم. من هم کم کم دارم افسرده میشم شاید هم شده باشم
  • یه دوست
  • ۰
  • ۰

سلام

دختری هستم 25 ساله که تا چند سال پیش تجربه دوستی با 3 پسر رو داشتم. اما الان دو ساله که از کارم پشیمونم و توبه کردم. رابطمون هم در حدی بود که فقط رابطه جنسی نداشتیم .

به هر حال هر کاری که کردم الان پشیمونم. خییییلی پشیمون. نمیدونم خدا منو میبخشه یا نه اما امیدم رو از دست ندادم. خانواده من در جریان این دوستی ها نبودند و من رو در خانواده و در فامیل، دختری خییییلی مثبت و درسخون و آروم و مظلوم و کم حرف می بینند همه .

و یه جورایی حتی الگوی خیلی از هم سن و سالای خودم تو فامیلم. بقیه که از گناه پنهانی من خبر ندارند. به هر حال نمیگم درونم بده ظاهرم خوب. همه اون ویژگی هایی که اونا فکر میکنند رو دارم اما خب گرفتار گناه هم شدم.

دختری هستم که از چهار یا پنج سالگی بدون اینکه بدونم دارم چکار میکنم تجربه خودارضایی داشتم. البته نه که اعتیاد بهش داشته باشم. اما به قولی تفریحی بود برام چون حس خوبی بهم دست میداد این کارو میکردم. من تا 17 سالگی اصلا نمیدونستم رابطه جنسی یعنی چی و فکر میکردم فقط خودم تو دنیا این حس و نیاز رو دارم. اما واقعا واقعا نمیدونستم زن و مرد به وسیله رابطه بچه دار میشن. فکر میکردم واقعا دعا میکنند و بچه دار میشوند. همین حرفا که مامانا به بچه هاشون میگند دیگه.

در 17 سالگی با خوندن یک کتاب آخرش متوجه شدم قضیه چیه! به هر حال الان دیگه همه چیز برام تموم شده. نه با نامحرم رابطه ای دارم نه تو هیچ شبکه و گروه و جایی عضوم که بخوام مجازی رابطه دوستی داشته باشم و دیگه خودمم و خدای خودم.. توبه کردم. واقعا توبه کردم.

الان برای آینده ام نگرانم. گاهی ترجیح میدم اصلا ازدواج نکنم. دلم نمیخواد همسر آینده ام از گذشته ام چیزی بدونه. گرچه هیچکس نمیدونه به جز خدا. اما میترسم خودمو لو بدم. گاهی میگم فوقش فیلم بازی میکنم براش. اما خب کسی که قبلا سه بار تجربه خیلی کارارو داشته شاید دیگه الان اصلا خجالت نکشه جلو شوهرش. شاید خیلی کارارو بلد باشه. حرفه ای عمل کنه. البته تاکید میکنم رابطه جنسی نداشتم و دختر بودنم حفظه. "فقط رابطه جنسی نداشتم"!

الان خیلی سردرگمم.. نمیدونم آیا شوهر آینده من حق اینو داره که از همه چی گذشته من خبر داشته باشه؟ و اگه این حق رو داره پس برای من بهتره که اصلا سمت ازدواج نرم که آبروم حفظ بشه حداقل. چون هیچ مردی دلش اینو نمیخواد.

آیا من حق اینو دارم که توبه کنم و شاید بخشیده بشم؟ مگه نمیگن خدا ستار العیوبه؟ پس اگه بخشیده بشم حق دارم که مثل یک انسان پاک به زندگی عادیم ادامه بدم و ازدواج کنم.

من اینا رو نگفتم که منو سرزنش کنید. خودم به اندازه کافی روزی هزار بار خودمو سرزنش میکنم. من فقط میترسم که آبروم بره در آینده.. نمیدونم چکار کنم.. نمیدونم شوهرم چطور میتونه زیرزبونمو بکشه و بفهمه.. آبروی من جلوی خدا رفته اما دیگه نمیخوام جلوی بنده هاشم بره. خدا که نمیره جار بزنه همه جا. اما بنده هاش این کارو میکنند..

لطفا سرزنشم نکنید چون الان خیلی از دخترها قبلا این شرایطو داشتن.. خیلی هاشون ازدواج کردند و پنهون کردند و .. اینم نگید که دختر پاک و دختر غیر پاک مشخصه و ازین حرفا.. من خودم به شخصه دخترای زیادی رو دیدم که قبلا دوستی هایی داشتن اما اصلا اصلا بهشون نمیاد. نه اهل آرایشن و نه جلف بازی و خیلی ظاهر خانوم و باوقاری دارن و هر کی ببینه فکرشم نمیتونه بکنه که این خانم قبلا با کسی بوده. هیچ کاری از هیچکس بعید نیست

لپ کلام اینه که من الان هم عذاب وجدان دارم بخاطر کسی که قراره شوهرم بشه و هیچی از گذشته ام نمیدونه و هم اینکه دلم برای خودم میسوزه .. حداقل خدا فرصت توبه به بنده هاش داده.. من میخوام آبرومو جلوی بقیه حفظ کنم وقتی که دیگه مطمئنم سمت گناه نمیرم.. الان حتی میتونم بگم یه دختر خیلی مذهبی ام که به پسر کمتر از خودم به لحاظ اعتقاد و مذهب نمیتونم بله بگم.
نمیدونم باید چطور رفتار کنم در آینده. 
  • یه دوست
  • ۰
  • ۰

سلام دوستان

خانمی بیست و چهار ساله ام . یه ساله که ازدواج کردم و لیسانس جامعه شناسی دارم. یه سالی هست از فارغ التحصیلیم میگذره. اون موقع که دانشجو بودم خیلی دوست داشتم پشت هم درس بخونم و به یه جایی برسم.

ولی الان یه خورده سرد شدم. ادامه تحصیل تو این رشته ارزش داره؟ کسی هست که تو این رشته شاغل باشه اصلا:(یه مدتی رفتم دنبال اینکه روانشناسی بخونم ولی دیدم برام سخته..یه مدت در پی این بودم برم یه رشته دیگه کلا لیسانس بگیرم ولی چون ی بار سراسری خوندم دیگه نمیشه.. همسرم میگه تو همین رشته ی خودت بخون موفق تر میشی ولی من شک دارم.. دو ماه دیگه ارشده.. دو صفحه میخونم.. ذهنم هزار جا میره.. اگه هیجا مشغول نشم.. اگه همش خونه دار و وابسته باشم. .اگه.. اگه..

همسرم میگه امسال فقط خوبه قبول شی سال دیگه دیره.. دوستان کمکم کنید..چه کار کنم؟ دوستان کسی جامعه شناسی خونده؟ رشته خیلی خوبی هستا.. ولی حیف که بازار ضعیفی داره..)
  • یه دوست