سلام
تف به این زندگی مسخره. فقط کافیه بری قبرستون همین که یه خرده بچرخی میبینی به هیچکی بجز آدمایی که اون تو خوابیدن حسودیت نمیشه.
ما انسانها خیلی موجودات پست و بدبختی
هستیم. وقتی بچه بودم همیشه دلم به حال گوسفندا که باید بخاطر ما کشته
میشدن میسوخت ولی الآن که فکر میکنم میبینم ما زندگیمون از اونا هم
دردناکتره.
فقر، شهوت، حسادت، حرص، غرور وقتی همه دست به دست هم میدن و میخوان بندازنت و هر چی هم التماس و دعا و گریه میکنی بازم هیچی.
فقط خودمو غرق میکنم تو موسیقی راک، تنها چیزیه که بهم آرامش میده. هیچکی به جز اون آهنگ منو نمیفهمه. بارها و بارها گوش میدم شاید دردم یادم بره.
خسته م. اگه به خدا اعتقاد دارین و میدونین که قبول میشه. فقط برام دعا کنین که زودتر بمیرم ولی مطمئن باشین که با دعا کردن هیچی عوض نمیشه. تموم .