دور بودن از نامزد در دوران عقد و بعد عروسی ام

سلام به خواهران و برادران دلسوزم

من و همسرم حدود 7 ماهی میشه که نامزدیم . یعنی عقد کردیم، شغل همسرم طوری هست که مجبوره برای مدت طولانی حدود یک یا دو ماه بره شهر دیگه یا حتی خارج ، مثلا این کاری که الآن داره در ماه پنج روز مرخصی داره و میتونه بیاد شهر خودمون،این مدت دوری ازش واقعا برام غیرقابل تحمل شده، نمیدونم بعد عروسی چطور میخوام تحمل کنم؟

البته بگم فعلا امکان کار در شهر خودمون براش وجود نداره و امکان اینکه من برم پیشش هم وجود نداره، شهرمون امکانات خیلی کمی داره تا امثال من بتونن با تفریح و کلاس های آموزشی سرشونو گرم کنند .

شاید این پست من بیشتر جنبه ی درد دل داشته باشه نمیدونم، به نظر شما چطور با این موضوع کنار بیام؟ وقتی به بعد عروسیمون فکر میکنم حس آن چنان خوبی پیدا نمیکنم .

وقتی قراره بازم اینقدر از هم دور باشیم،خیلی همدیگه رو دوست داریم، این سری آخر که میرفت هردومون شدیدا ناراحت بودیم ولی من مجبور بودم زیاد بروز ندم تا دلتنگی اون هم شدیدتر نشه.

ببخشید طولانی شد ولی دلم خیلی پره .

در دوران نامزدی ، برای شوهرم باید دست نیافتنی باشم

سلام

من چند ماهه با یکی از اقوام نامزدم ... یک ماه دیگه عقد میکنیم . من باب آشنایی با هم ارتباط پیامکی داریم و خیلی هم همدیگه رو  دوس داریم و عشق  می ورزیم ..

من از موقعی که بهم ابراز علاقه کردن جوابشونو همون طور دادم و از علاقم به طور صریح صحبت میکردم  .. ایشون هم همینطور .

به نظرتون  اینطوری  براش تکراری  نمیشم؟ دلشو نمیزنم؟ اوایل فک میکردم که بهترین  کارو میکنم که از عشقم دریغ نمی کنم اما جدیدا مث خوره تو ذهنم افتاده  که براش باید دست نیافتنی  باشم و چرا از روز اول بهش علاقمو  ابراز کردم و ... .

ایشون میگن که 7 ساله به من علاقه دارن  و فک میکردم با خودم  که 7 سال زمان کافی بوده و من الان  نباید خودمو ازش دریغ کنم ... .

به نظرتون این ابراز علایق  زیادیه؟ براش تکراری نمیشم؟

جواب بدید