سلام دوستان عزیز...
چند وقتی هست حقیقتاً مُردَدم که به ازدواج تن بدم یا نه...
*قدم 188 سانت هست تقریبا
*وزنم 66 کیلو
*اخلاقم خدا رو شکر طوری هست که همه تعریف کرده اند... آرام و خونسرد و معتقد به مبانی اخلاقی و محترم و احترام نگه دار
*اعتقاداتم هم نسبت به شاید 70 درصد
همپالگی های خودم بد نیست که بهتر هم هست.. نماز و روزه ام سر جاش هست و
عمل حج رو بجا آورده ام و پای پیاده صد کیلومتر از نجف تا کربلا رفته ام و
خلاصه حداقل ظاهر مذهبی دارم(البته خشکه مقدس نیستم و اعتقاد ندارم همه
باید مثل من فکر کنند)
*به شدت اهل معاشرت و بگو بخندم بطوری
که دوستان همیشه پیگیر می شن که اوقاتی رو با بنده باشن و در عین حال وقار و
شخصیتم رو هرگز سر خنده و لودگی نباخته ام
*خانواده معمولی و اتفاقا دور سر گردان!! هم دارم که هم قربان پسرشون می رن و هم عروسشون
*کار و خانه و زندگی هم الحمدلله تضمین هست..
مشکلی که دارم اینه که احساس می کنم
چهره ام خوب نیست.. کمی جوش و کمی فرورفتگی های در اثر جوش.. خلاصه صورتم
عیب و ایراد آنچنانی نداره جز خط و خطوط کوچیک و ریز.. و بینی که بد نیست
ولی خوب هم نیست!! و همین سبب می شه که نترسم پا پیش بذارم.. نه اینکه پا
پیش نگذاشتم ها... نه.. بلکه ترسم اینه جدی وارد این امر بشم...