سلام خدمت همه عزیزان
از نظر بیولوژیک و منطقی، می دونیم که
احساس عشقی به بین دو جنس مخالف ایجاد میشه، بخش بزرگیش به خاطر ترشح
هورمون های جنسی در بدن و یه سری فعل و انفعالات شیمیایی، جسمی و ذهنی هست.
البته در عشق حقیقی و خالصانه ( که یک
طرفه و توهمی هم نباشه ) موارد دیگه ای مثل رشد، بالندگی و معنویت هم هست
که هر کدوم دنیاییه واسه خودش. بنابر این، عشق در واقع مجموعه ای از همه ی
اینهاست، و به همین دلیل بسته به شرایط متغیره و این احساس می تونه گذرا یا
با دوام باشه.
کسانی که میگن عشق با منطق سازگار نیست، تا حدی درست میگن، ولی باید این رو هم در نظر گرفت که در اثر بیماری هایی مثل آلزایمر یا ضربه مغزی که به حافظه آسیب بزنه و مواردی از این دست، دیگه برای خاطرات عاشقانه و اون احساسات عاشقانه ای که در یک فرد عادی و نرمال هست، جایی باقی نمی مونه!