به نام خدا
با عرض سلام
سوالی داشتم با عنوان "پشیمانی ظاهری از گذشته فقط و فقط برای ازدواج"
واضح تر بگم ؛ در همین وبلاگ یکسری از دختران و پسران امدند و در جواب به سوالاتی با مضامین اینکه قبلا دوست پسر یا دختر داشته و .... گفتند عیب ندارد مهم حالا هست که پشیمان شده . اما ایا واقعا این پشیمانی واقعی هست؟
ایا ان دختر یا پسر نمیدانست که این روابط گناهه و حالا که به ضررشه ابراز پشیمانی میکنه؟ ایا عدم صداقت در جلسه خواستگاری نوعی خود خواهی محسوب نمیشه؟طرف به خاطر انکه دختر یا پسر مد نظرش را از دست ندهد هیچ نگفته و در جواب میگه اقرار به گناه خودش گناهه . چطور ان زمان که میگفتیم روابط دوستی گناهه ادای روشنفکر ها را در میاوردند اما حالا ....
سوال کلی من اینه ؛
چرا بخشش ؟ ، در برابر گروهی که هر کاری خواستند کردند و الان ادعای پشیمانی دارند . مگر افرادی که دست به دوستی نزدند فلج و علیل بودند یا شهوت و هوس نداشتند؟ چرا راستشو نمیگید؟ چرا با زندگی مردم بازی میکنید؟