سلام خدمت دوستان گل
دختر دانشجوام، 20 سالمه و مجردم. تو یه خونواده مذهبی بزرگ شدم حجابم معمولیه و مانتوییم. خانواده مادریم همه با حجاب و چادری هستن.
(من یکم موهام بیرون هست ولی نه خیلی که جلب توجه کنه،موهام رنگ و بزک کرده نیست و اینکه اگه متوجه شم پسری به صورتم نگاه میکنه خجالت میکشم و موهامو میپوشونم. تا حالا ساپورت تو خیابون نپوشیدم چون میدونم تحریک کنندس.تیپم جلب توجه نمیکنه و ساده میپوشم.از اینکه پسری نگام کنه خوشم نمیاد دلم نمیخواد تو مرکز توجه باشم. قدم 160 و وزنم 51 یعنی اندامم ریزه تقریبا و کم سن و سال میزنم.
راستش چند ماهی هست هر وقت تو جمع خونواده میشینم حرف از حجاب و چادر و پوشش میزنن و حرفاشون جوریه که ادم به خودش میگیره بعدم همش از اتش جهنم واسه دخترایی که موهاشون بیرونه و مانتویین و جوونا رو به گناه میندازن میزنن یا مدام میگن جوونی که سرش تو گوشیه حتما با کسی رابطه داره و یا فیلم های مستهجن و تصاویر زشت میبینه یا از اهنگ گوش دادن جوونای امروزی میگن که حرامه و ...
در حالی که مثلا شخص بنده اهنگ های ملایم گوش میدم و مطمئنم تاثیر بد روم نمیذاره و جوری نیست که رقصم بیاد فقط باعث میشه به چیزای منفی فکر نکنم.
یا همش حرف مرگ و قیامت میزنن.خب من اول جوونیمه کلی ارزو دارم افسرده میشم اینجوری.
من خیلی دلخور میشم از این حرفا احساس میکنم الوده ترین ادم روی زمینم که این ها اینجوری و غیر مستقیم میخوان نصیحتم کنن. یا اینکه میترسم چون این همه حرف مذهبی جلوی من میزنن و من شاید به نحوی پشت گوش میندازم خدا ازم دلگیر بشه.
نمیدونم چیکار کنم این رفتارشون بیشتر داره منو از خدا دور میکنه و زیاد خوب نیستش که ادمی تا پوشش خوبی داشته باشه بقیه رو گناهکار و بنده ی بد خدا ببینه. از طرفی منم جوونم دخترم دوس دارم یکم به خودم برسم.من اکثر دوستام چادری و محجبن و این افراد رو دوست دارم و واسم قابل احترامن. یه وقت به کسی بر نخوره خدایی نکرده.
منم مذهبیم نماز میخونم واسه خیلی چیزام مرز دارم و رعایت میکنم.خیلی ادمای مذهبی رو دیدم انقدر مهربون و شیرین حرف میزنن که ادمو جذب میکنن ولی خونوادم نه . ازشون دور شدم .
لطفا بگید چیکار کنم؟
دختر دانشجوام، 20 سالمه و مجردم. تو یه خونواده مذهبی بزرگ شدم حجابم معمولیه و مانتوییم. خانواده مادریم همه با حجاب و چادری هستن.
(من یکم موهام بیرون هست ولی نه خیلی که جلب توجه کنه،موهام رنگ و بزک کرده نیست و اینکه اگه متوجه شم پسری به صورتم نگاه میکنه خجالت میکشم و موهامو میپوشونم. تا حالا ساپورت تو خیابون نپوشیدم چون میدونم تحریک کنندس.تیپم جلب توجه نمیکنه و ساده میپوشم.از اینکه پسری نگام کنه خوشم نمیاد دلم نمیخواد تو مرکز توجه باشم. قدم 160 و وزنم 51 یعنی اندامم ریزه تقریبا و کم سن و سال میزنم.
راستش چند ماهی هست هر وقت تو جمع خونواده میشینم حرف از حجاب و چادر و پوشش میزنن و حرفاشون جوریه که ادم به خودش میگیره بعدم همش از اتش جهنم واسه دخترایی که موهاشون بیرونه و مانتویین و جوونا رو به گناه میندازن میزنن یا مدام میگن جوونی که سرش تو گوشیه حتما با کسی رابطه داره و یا فیلم های مستهجن و تصاویر زشت میبینه یا از اهنگ گوش دادن جوونای امروزی میگن که حرامه و ...
در حالی که مثلا شخص بنده اهنگ های ملایم گوش میدم و مطمئنم تاثیر بد روم نمیذاره و جوری نیست که رقصم بیاد فقط باعث میشه به چیزای منفی فکر نکنم.
یا همش حرف مرگ و قیامت میزنن.خب من اول جوونیمه کلی ارزو دارم افسرده میشم اینجوری.
من خیلی دلخور میشم از این حرفا احساس میکنم الوده ترین ادم روی زمینم که این ها اینجوری و غیر مستقیم میخوان نصیحتم کنن. یا اینکه میترسم چون این همه حرف مذهبی جلوی من میزنن و من شاید به نحوی پشت گوش میندازم خدا ازم دلگیر بشه.
نمیدونم چیکار کنم این رفتارشون بیشتر داره منو از خدا دور میکنه و زیاد خوب نیستش که ادمی تا پوشش خوبی داشته باشه بقیه رو گناهکار و بنده ی بد خدا ببینه. از طرفی منم جوونم دخترم دوس دارم یکم به خودم برسم.من اکثر دوستام چادری و محجبن و این افراد رو دوست دارم و واسم قابل احترامن. یه وقت به کسی بر نخوره خدایی نکرده.
منم مذهبیم نماز میخونم واسه خیلی چیزام مرز دارم و رعایت میکنم.خیلی ادمای مذهبی رو دیدم انقدر مهربون و شیرین حرف میزنن که ادمو جذب میکنن ولی خونوادم نه . ازشون دور شدم .
لطفا بگید چیکار کنم؟