سلام
دختری 26 ساله هستم، یکسال قبل با همکارم نامزد شدم، کمتر از دو سال اختلاف سنی داریم، شرایط مالی خوبی داره و از طرف خانوادش حمایت می شه، حدود ماهی 4 تومن درامدشه که با توجه به سنش خیلی خوبه.
تو کارش کاملا ادم سخت کوش و با اخلاقیه و برخلاف سایر همکاران اصلا دنبال در رفتن از زیر مسئولیت نبوده و نیست، ظاهرش هم مقبوله، تو ارتباط با منم هیچ بد خلقی و بی مسئولیتی نداره.
یه مسئله که حتی قبل از زمانی که بهم پیشنهاد ازدواج بده ازارم می داد خجالتی بودنشه، اصلا ارتباط برقرار کردن بلد نیست، شوخی هاش بی مزه و از سر خجالته و همه متوجه میشن که تو جمع تحت فشاره، اصلا نمی تونه چشم تو چشم ارتباط برقرار کنه و سرش و تو ارتباط با همه می اندازه پایین، اصلا نمی خوام سخت گیری کنم و الکی روش عیب بذارم.
این چیزی نیست که فقط من متوجهش باشم، نظر همه همینه که برخورد نامزدم غیر عادی و پر از شرم بی دلیله، گاهی اوقات موقع حرف زدن تو جمع به قدری تحت فشار قرار می گیره که باعت خجالت من پیش بقیه می شه، با اینکه بار علمی زیادی داره ولی این حالتش باعت شده کسی به حرفاش و شوخی هاش توجه نکنه، من دلم می خواد شوهرم پر اعتماد به نفس و قوی باشه و بهش افتخار کنم،.
چند بار بهش گفتم برو پیش مشاور ولی خودش اصلا زیر بار نمی ره که حالتش طبیعی نیست، ما هنوز عقد نکردیم، گاهی اوقات تصمیم می گیرم نامزدی رو بهم بزنم ولی دلم براش می سوزه، امیدی هست که یه ادم خجالتی و معذب تبدیل بشه به یه ادم پراعتماد به نفش و قوی؟
اگر نه دلیلی برای ادامه دادن ندارم، راستش وابستگی و علاقه ای هم بهش ندارم و اگه تا الان کنارش موندم فقط و فقط از سر ترحم بوده.
دختری 26 ساله هستم، یکسال قبل با همکارم نامزد شدم، کمتر از دو سال اختلاف سنی داریم، شرایط مالی خوبی داره و از طرف خانوادش حمایت می شه، حدود ماهی 4 تومن درامدشه که با توجه به سنش خیلی خوبه.
تو کارش کاملا ادم سخت کوش و با اخلاقیه و برخلاف سایر همکاران اصلا دنبال در رفتن از زیر مسئولیت نبوده و نیست، ظاهرش هم مقبوله، تو ارتباط با منم هیچ بد خلقی و بی مسئولیتی نداره.
یه مسئله که حتی قبل از زمانی که بهم پیشنهاد ازدواج بده ازارم می داد خجالتی بودنشه، اصلا ارتباط برقرار کردن بلد نیست، شوخی هاش بی مزه و از سر خجالته و همه متوجه میشن که تو جمع تحت فشاره، اصلا نمی تونه چشم تو چشم ارتباط برقرار کنه و سرش و تو ارتباط با همه می اندازه پایین، اصلا نمی خوام سخت گیری کنم و الکی روش عیب بذارم.
این چیزی نیست که فقط من متوجهش باشم، نظر همه همینه که برخورد نامزدم غیر عادی و پر از شرم بی دلیله، گاهی اوقات موقع حرف زدن تو جمع به قدری تحت فشار قرار می گیره که باعت خجالت من پیش بقیه می شه، با اینکه بار علمی زیادی داره ولی این حالتش باعت شده کسی به حرفاش و شوخی هاش توجه نکنه، من دلم می خواد شوهرم پر اعتماد به نفس و قوی باشه و بهش افتخار کنم،.
چند بار بهش گفتم برو پیش مشاور ولی خودش اصلا زیر بار نمی ره که حالتش طبیعی نیست، ما هنوز عقد نکردیم، گاهی اوقات تصمیم می گیرم نامزدی رو بهم بزنم ولی دلم براش می سوزه، امیدی هست که یه ادم خجالتی و معذب تبدیل بشه به یه ادم پراعتماد به نفش و قوی؟
اگر نه دلیلی برای ادامه دادن ندارم، راستش وابستگی و علاقه ای هم بهش ندارم و اگه تا الان کنارش موندم فقط و فقط از سر ترحم بوده.