سلام به همگی
از شما میخوام یه خورده درباره فلسفه
خویشتن داری جنسی فکر کنید. به نظر من عقلانی نیست. ما اون رو راه اول و
آخر و وظیفه یک نوجوان میدونیم در حالی که این طور نیست.
مثلا بارها گفته شده که برای تقلیل
انرژی و میل جنسی مثلا زیاد ورزش کنید. یا غذاهای گرم نخورید. خوب، الان
یکی مثل من که از نظر جسمی ضعیفه باید چه کار کنه؟ این سن اوج سن رشد
نوجوانه. آیا عقلانیه که پروتئین و ویتامین های محلول در چربی رو ازش
بگیریم که میل جنسیش بالا نره؟
میخوام بگم به هم دیگه نمیخورن این دو تا دستور . تناقض دارن و سیستم بدن رو بهم میزنن. بازم خودمو مثال میزنم. من برای درمان چاقی و بی حالی خودم غذاهایی مثل کره و عسل بخورم یا به خاطر خویشتن داری( به قول شما . که من اونو قبول ندارم. خویشتن داری یعنی استفاده بهینه از جسم. نه عدم استفاده. این تفکر سرکوب کردن مال مسیحیته) اونا رو نخورم؟ که در هر دو صورت باز هم مشکل دارم...
لطفا بحث کنید.