سلام
مشکل اول من راجب تصورات دوستان از یک
فرد روستایی هست . خیلی وقتا از دوستان همین جا می شنوم که وقتی راجب
روستایی بودن بحث پیش میآد خیلی قضاوت های بی رحمانه ای می کنند متاسفانه .
ولی یکم راجب ماها بهتر فکر کنید بخدا زندگی کردن هم این جا خودش یکم سخت
هست .
یا طرف روستایی ، خودش عملا میآد ما روستایی ها رو صاف می کنه یه جاده هم روش می کشه میره . یکم شرایط بقیه رو بهتر درک کنیم حالا ما یکم مسئولیت پذیر تر و قانع تر بار می آیم گناه که نکردیم . خب بگذریم ...
مشکل دومم راجب طرز بیان و لحن صحبتم هست نمی تونم خوب صحبت کنم و راحت باشم . خب مشکل من اینه که چون تو روستا بدنیا اومدم و والدینم هم قربونشون برم روستایی بودن و لهجه هم داشته اند البته یه کم زیاد لهجشون غلیظ نبوده . الان بنده که بزرگ شدم خیلی بیانم خوب نیست .
نمی دونم چجوری لطیف صحبت کنم چجوری ناز بدم به حرفام، وقتی صحبت می کنم چجوری جذاب صحبت کنم عشوه ی الکی منظورم نیستاااااااااا . بخاطر همین موضوع با وجود اینکه یه دختر اجتماعی هستم ولی تو جمع زیاد صحبت نمی کنم .
عادی صحبت می کنم خودم اصلا لهجه ندارم
گاهی فقط . یه مدت فیلم می دیدم تا بتون لحنم رو و بیانم رو اصلاح کنم اما
فایده نداشت . اومدم اینجا از بر و بچ طرز حرف زدن و صحبت کردن رو یاد
بگیرم بازم فایده نداشت . کتاب هم زیاد مطالعه می کنم کم سواد نیستم اما
بازم خیلی لنگ می زنم . کلاس هم نتونسم برم چون شهریش برای من بالا بود .
راه حلی دارید آیا ؟ دنبال نکته هستم همین .
سپاس
- ۹۵/۰۶/۱۷