سلام
خواستم فقط یه درد و دلی کرده باشم .
من تا دوران راهنمایی خیلی دوست داشتم زندگی خوبی داشتم شاد بودم اما کنجکاوی بیش از حد هم داشتم نسبت به مسائل جنسی و همین برام خیلی بد بود .
پدر مادرم نسبت به من و دیگر ابجیام اعتماد کامل یا شاید بیخیالی کامل داشتند و ما رو راحت گذاشته بودند نمیدونم از کجا چه جوری شروع شد که من به خودارضایی مبتلا شدم .
اصلا نمیدونستم گناه کبیرس و اصلا نمیدونستم چیه فقط خوشم اومده بود از حس و حالش که کم کم گریبانمو گرفت و منو به دامش گرفتار کرد .
وقتی فهمیدم چی شده که در دوران دبیرستان بودم از همه فاصله گرفتم و فقط یه دونه دوست صمیمی داشتم وقتی هم تو یکی از سال های دبیرستان یکی از دوستای دوران راهنمایی و دیدم اون قشنگ فهمید از نظر رفتاری تغییر کردم .
البته من خودم متوجه بودم از نظر قیافه و
رفتاری تغییر کردم اما نمیتونستم از اون لجن زار بیرون بیام . این کار
ادامه داشت تا سال چهارم که من فهمیدم به اسکولیوز ستون مهره گرفتار شدم و
همین مشکلات بسیاری برای من همراه داشت از جمله فیزیوتراپی کمربند و درد و
...
البته باید خیلی تلاش کنم برای بهبودی اما نمیکنم من واقعا بریدم تنبل و بی حوصله شدم چند روزی نمازمو میخونم و اون کار کنار گذاشتم اما ههچنان تا خود الان در مورد درس و سلامتی و زیبایی هیچ تلاشی نمیکنم .
من احساس میکنم هیچ گاه عوض نمیشم و البته به کم خونی هم دچارم که بی حوصلگیمو تشدید میکنه ولی از ته دل میخوام تغییر کنم مثل دیگران عادی باشم هم از نظر رفتار سلامت هم از نظر پوست (گودی و جوش و ..) سلامت باشم .
میدونم باید تلاش کنم ولی من اینارو نمیتونم به کسی بگم که راهنماییم کنه کمکم کنه خودم باید شروع کنم اما واقعا اول از همه نمیدونم چجوری از شرایط چهره و بدنی خودمو قبول کنم .
دوس دارم مانند دوران کودکی زیبا باشم و همین طور نمیدونم درسمو چجوری بخونم تا به رشته مورد علاقم تو دانشگاه مورد علاقمم برسم من با این شرایط کشش درس خوندن زیاد و ندارم واقعا خسته شدم خیلیی از خدا کمک میخوام قویم کنه امیدوارم بتونم راهمو پیدا کنم- ۹۵/۰۶/۱۹