با سلام خدمت دوستان...
من با اینکه 28 سالمه ولی یه جورایی همه چیزو تموم شده میدونم ....اصلا به سر و لباسم نمیرسم...
خیلی به مرگ زودرس فکر میکنم بخصوص از چند ماه پیش که به یه بیماری مقطعی مبتلا شدم ...
روحیه لازم برای خانمم و دخترمو
ندارم... یه جورایی زندگیم دچار روزمرگی شده... صبح تا ظهر کار و بعد ناهار
و خواب بعد از ظهر و ... و باز روز جدید.
اصلا علاقه ای به رفت و امد با فامیل و دیگر اعضای خانواده رو ندارم... خواهشم از دوستان اینه اگه راهکار یا برنامه ای دارن بدن تا از این وضعیت خلاص شم...
ممنونبا سلام خدمت دوستان...
من با اینکه 28 سالمه ولی یه جورایی همه چیزو تموم شده میدونم ....اصلا به سر و لباسم نمیرسم...
خیلی به مرگ زودرس فکر میکنم بخصوص از چند ماه پیش که به یه بیماری مقطعی مبتلا شدم ...
روحیه لازم برای خانمم و دخترمو
ندارم... یه جورایی زندگیم دچار روزمرگی شده... صبح تا ظهر کار و بعد ناهار
و خواب بعد از ظهر و ... و باز روز جدید.
اصلا علاقه ای به رفت و امد با فامیل و دیگر اعضای خانواده رو ندارم... خواهشم از دوستان اینه اگه راهکار یا برنامه ای دارن بدن تا از این وضعیت خلاص شم...
ممنون- ۹۵/۰۶/۲۰