میشه با دختری که داره کچل میشه زندگی کرد

سلام

من یه دختر 22 ساله هستم. از زمانی که یادمه یعنی حدود 14 سالگی موهای خیلی کم پشتی داشتم و خیلی خیلی ریزش داشت ولی اون موقع ها بچه بودم و نمیفهمیدم و الان یادم میاد شبایی که باید خونه یکی از اقوام میموندیم مجبور میشدم یا با روسری بخوابم یا روسریمو پهن کنم رو بالش که پر مو نشه...

خلاصه تو تمام این چند سال من بودم و عقده ی داشتن مو... هیچوقت دوست نداشتم برم عروسی چون تنها کسی که نمیرفت آرایشگاه و مو درست نمیکرد من بودم و فقط حسرت بقیه رو میخوردم...

تو مدرسه دلم میخواست موهامو مدل مثل بقیه درست کنم ولی نمیشد و همیشه کف سرم کاملا مشخص میشد...

یه چند سالی اینجوری گذشت و منه احمق بازم نفهمیدم مشکلم چیه و فقط تصمیم گرفتم دیگه موهامو بیرون نیارم تا هی این و اون نپرسن موهات چرا اینقدر ریخته...

شاید کسی درک نکنه ولی حتی یه آرایشگاه ساده رو هم نمیتونم راحت برم از بس بقیه میپرسن موهات چرا اینقد کمه؟

از بچگی بخاطر این مشکل نتونستم با دوستام رفت و آمد کنم و همیشه تنها بودم. اما 6 ماه پیش اتفاقی و بخاطر جستجوی زیاد تو اینترنت فهمیدم ریزش موی ارثی دارم که نه هیچوقت متوقف میشه نه داروی درست و حسابی داره و هر روزم بیشتر و بیشتر میشه تا جایی که دیگه تقریبا کچل میشم.

توی این 6 ماه واقعا یه روزم نبوده که خوشحال باشم و بخندم همش گریه کردم و روزای خیلی سختی رو گذروندم. روزایی که میرم دانشگاه و سر کلاس هیچی نمیفهمم و وقتی میام خونه میبینم مقنعم پر مو شده و موهامم به شدت چرب شده و بوی بدی میگیره.

نمیدونم ادامه ی زندگیمو باید چیکار کنم. یه نفر هست که با تمام وجودم دوسش دارم و اونم منو دوست داره و از این مشکلم با خبره و میگه من هرجور باشی دوست دارم ولی خیالم راحت نیست و از طرف دیگه نمیخوام یه زمانی با بچه دار شدنم یه دختر دیگه رو به این مشکل گرفتار کنم.

خیلی حالم بده دیگه نه میتونم درس بخونم نه با بقیه رفت و امد کنم نه حتی دیگه دلم میخواد زندگی کنم.

راهنماییم کنید لطفا...